Na onze tussenkomst in de vergadering van de Kamercommissie Economische Zaken werd het ons – samen met partnerorganisaties Testaankoop en Financité – duidelijk dat we van de sector zelf weinig heil moeten verwachten. Daarom namen we gezamenlijk al een volgende stap door de bevoegde ministers (Vincent Van Peteghem, Financiën en Pierre-Yves Dermagne, Economie) en staatsecretaris (Alexia Bertrand, Consumentenbescherming) aan te schrijven. In deze brief vroegen we concreet om een aantal inlichtingen:
- De methodologie die de Nationale Bank gebruikt om de spreiding te bepalen om zo de geplande verspreiding per provincie beter te begrijpen.
- Het huidig aantal bankautomaten per zone en gemeente, met een onderscheid tussen automaten met én zonder stortingsfunctie.
- Het tegen 2025 geplande aantal bankautomaten per zone en gemeente, met hetzelfde onderscheid.
- De tegen 2025 geplande dekkingsgraad per provincie voor de drie types ‘zone’: stedelijk, intermediair en landelijk.
Met deze inlichtingen willen we beter inzicht krijgen in de redenering die achter het spreidingsplan schuilt en in de gevolgen die dat plan tegen 2025 zal hebben. Omdat geen van de bewindslieden tot op heden van zich heeft laten horen, schreven we dan maar het parlement aan met de vraag om bij de regering te blijven aandringen op een wettelijke regeling over het minimale aantal en de spreiding van het aantal bankautomaten. Wij vinden het immers weinig aannemelijk dat de regering of de banksector dit akkoord nog spontaan zal wijzigen voor december 2027. Momenteel loopt er trouwens nog een procedure bij de mededingingsautoriteit om deze overeenkomst te laten schorsen.
Bij de opmaak van een nieuw of herwerkt spreidingsplan is het aangewezen om alle betrokken partijen een plaats in het overleg te geven, en dus ook de middenveldorganisaties mee te betrekken, naast een vertegenwoordiging van steden en gemeenten. Enkel en alleen dan kan er een evenwichtig spreidingsplan komen dat ook voldoende rekening houdt met minder-mobiele gebruikers. Want cash geld blijft een wettelijk betaalmiddel, waartoe iedereen toegang zou moeten kunnen hebben!
