Je bent een mantelzorger als je voor iemand zorgt in jouw omgeving. Dat kan een chronisch ziek kind, een partner met een handicap of een dementerende ouder zijn. Je kan ook mantelzorger zijn voor niet-familieleden, zoals een vriendin of een buurman. Heel vaak zien mensen zichzelf niet als mantelzorger. Zorgen voor iemand die je dierbaar is, wordt vaak als een evidentie gezien. Daardoor is mantelzorg vaak onzichtbaar. 

Kan je op alle vragen ‘ja’ antwoorden, dan ben je een mantelzorger:  

• Zorg je voor een ouder, partner, kind, vriend of buur?
• Bied je deze persoon lichamelijke, materiële en/of emotionele steun?
• Doe je dit op regelmatige basis?
• Deze zorg verleen je niet beroepshalve?

Mantelzorg is geen vrijwilligerswerk. Vooral vanwege de persoonlijke relatie kan je met mantelzorg meestal niet zomaar stoppen, en wordt ook niet zomaar overgenomen door iemand anders. Dat maakt het anders dan vrijwilligerswerk. Dat laatste doe je in georganiseerd verband. Met de mensen die je helpt heb je vooraf meestal geen persoonlijke relatie. En als je met je vrijwilligerswerk wilt stoppen zal de organisatie iemand anders zoeken die je taak wil overnemen. Die mogelijkheid hebben mantelzorgers niet.