Vasten
Als je voelt dat je vastroest
in een patroon van ieder voor zichzelf
en verstrikt raakt in een woestenij
van hebben en houden,
durf dan de woestijn door:
stap voor stap
de weg van mensen opnieuw gaan,
vragen stellen bij je doen en laten,
je heroriënteren
met een andere horloge
en een ander kompas in de hand,
stil houden bij een vergeten bron
om je andere ik en die andere mens
als tochtgenoot te treffen,
verder gaan
met mensen omwille van mensen,
weer mens worden aan elkaar.
En zakt de moed in je schoenen,
haak dan toch niet af, vrees niet,
want bij elke exodus is de Heer met je.